Toplifikacioni sistem  grada Kaknja je „zatvoreni sistem“ sa vodom kao nosiocem toplotne energije koja cirkuliše u toplovodnoj mreži  i koristi se samo kao nosioc toplote.

Toplotna energija se sistemom daljinskog grijanja distribuira od toplotne stanice u termoelektrani preko vrelovoda do toplotnih podstanica, a zatim toplovodom do krajnjih potrošača.

Sistem daljinskog grijanja grada Kaknja pušten je u pogon 1986. godine, te se tako u značajnoj mjeri smanjilo zagađenje u gradu i naseljima.

Karakteristika sistema daljinskog grijanja grada Kaknja je:

•              velika instalisana snaga toplotnih podstanica sa razgranatim sistemom toplovodne mreže, što ima za posljedicu veliku angažovanu snagu cirkulacionih pumpi,

•              veliki broj kuća koje su na sistemu daljinskog grijanja.

Sistem daljinskog grijanja grada Kaknja čine slijedeći segmenti:

•              Toplotna  stanica za pripremu vrele vode - primarni nosilac toplotne energije locirana u sklopu Termoelektrane Kakanj,

•              Vrelovod od toplotne stanice u TE Kakanj do toplotnih podstanica,

•              Toplotne podstanice za pripremu tople vode - sekundarni nosilac toplotne energije i

•              Toplovodi od toplotnih podstanica do potrošača/krajnjih korisnika toplotne energije.

Izgradnja sistema daljinskog grijanja grada Kaknja može se posmatrati kroz više faza i to:

I faza: izgradnja magistralnog vrelovoda od Termoelektrane Kakanj do toplotnih podstanica u gradu (1984., 1985., 1986. godine),

II faza: izgradnja toplotnih podstanica i toplovodne mreže 1984.,1985.,1986. godine,

III faza: rekonstrukcija postojećih toplovodnih mreža i njihovo proširenje (1986.,1987.,1988. godine),

IV faza: toplifikacija naselja i proširenje mreže sistema daljinskog grijanja i to: 

                           - toplifikacija  naselja Doboj IV,  2008. godine

                           - toplifikacija MZ Kakanj II,  2015. godine

  V faza: Rekonstrukcija i modernizacija sistema daljinskog grijanja